In deel twee van dit geluidsfragment ga ik verder waar ik gebleven was. Het is een fragment dat ik opgenomen heb terwijl ik de was stond te vouwen in mijn slaapkamer. Er kwam opeens van alles uit en ik besloot het vast te leggen. Mocht je deel 1 gemist hebben dan kun je dat hier beluisteren.
00:00:00
Dat… Maar dat het me ook meer gaat om op het moment dat jij van mij weet dat ik slim ben en dat ik welbespraakt ben, dat ik het gevoel heb dat ik er misschien wat meer mee weg zou kunnen komen op het moment dat ik dingen doe, puur gebaseerd op gevoel. Dat is uiteindelijk ook het enige dat telt voor mij. Want op het moment dat ik dingen doe, doe ik dat meestal naar gevoel, omdat ik het idee heb dat dat me altijd is afgeleerd. Ik heb het idee dat me vooral aangeleerd is hoe ik moet functioneren en hoe ik mee kan draaien.
00:00:31
En dat is altijd iets wat eigenlijk gaat om de toegevoegde waarde die jij hebt voor de maatschappij. Het is een kwestie van welvaart en status die je weet te verkrijgen. Terwijl ik op een gegeven moment ook gewoon wil kunnen zeggen dat ik dingen heb gedaan omdat het goed voelde en ik denk ook dat dat iets is wat heel veel mensen willen doen. Voor mij is het in ieder geval lastiger om daar meteen naartoe te springen, omdat het lijkt alsof dingen doen afgaande op je gevoel… anderen het idee geeft dat je niet in staat bent dingen te bereiken op basis van je kennis. Dat je alleen maar aangewezen bent op een soort intuïtieve manier van dingen gedaan krijgen en dat je daarbij potentieel meer valkuilen voor jezelf creëert.
00:01:11
Dus het idee is dan eigenlijk dat je zoveel mogelijk kennis gaat vergaren. Dat je zoveel mogelijk met mensen gaat praten en zo veel mogelijk dingen gaat vragen, omdat je misschien op zoek bent naar een gevoel of misschien op zoek bent naar genoeg autoriteit om op een gegeven moment te kunnen zeggen van “nee, ik heb genoeg kennis. Ik weet hoe bepaalde dingen werken, ik weet waar ik het mee eens ben, en ik weet ook vooral waar ik het niet mee eens ben en de rest weet dat van mij.” Dus op het moment dat ik ervoor kies om dát – dus die status, eigenlijk – allemaal achter te laten en op het moment dat ik ervoor kies om niet heel rationeel alles te bekijken en om alles te doen met een bepaald idee in gedachte, met een bepaald financieel gewin in het achterhoofd – ook persoonlijk, maar voornamelijk financieel, tegenwoordig – dan heb ik op een bepaalde manier een autoriteit omdat ik er eerst voor gekozen heb om te kijken naar hoe de wereld er strict gezien uitziet en in elkaar zit. Naar hoe men denkt en naar hoe mensen met elkaar omgaan en dat ik dan, eigenlijk, het recht een beetje verworven heb om me daarvan af te keren en om vervolgens te stellen dat ik geprobeerd heb om het volgens “jullie” regels te doen.
00:02:16
En ik heb ook geprobeerd om mijn leven in te richten naar hoe de maatschappij het wil, omdat dat de maatschappij is waarin ik meedraai. Terwijl ik steeds meer het gevoel krijg dat het een maatschappij is waar ik niet bij wil horen. Omdat het zo verdomd lastig is om erbij te horen, om eerlijk te zijn. Het is ook voornamelijk lastig om erbij te horen en eigen te blijven aan jezelf. En op het moment dat je telkens over miljoenen hordes heen moet om ervoor te zorgen dat je alles bij kunt benen en om ervoor te zorgen dat je op een bepaalde manier geaccepteerd wordt, zou ik op een gegeven moment niet inzien waarom je dat zou willen.
00:02:49
Het is net als… op school had je op een gegeven moment vast wel een vriendje of vriendinnetje en daar deed je dan superhard je best voor. Gewoon omdat je cool gevonden wilde worden of omdat je diegene zelf zo cool vond. En dan wilde je ook stiekem gewoon zijn zoals diegene en dat is ook logisch. Want ik denk dat je ook het grootste deel van je jeugd, bezig bent met kijken naar hoe je in je wereld kunt passen. Dus: hoe kunnen mensen je aardiger vinden, hoe zouden ze je meer om zich heen willen hebben, hoe word je cooler gevonden en hoe kun je beter zijn?
00:03:20
En dat is niet iets wat per se heel bewust gebeurt, maar ik denk dat je daar onbewust best veel mee bezig bent. En dat is iets wat denk ik in interactie met anderen zijn vorm aanneemt. Ik denk dat als je een kind in zijn eentje ergens neerzet, dat die niet de drang heeft om op een bepaalde manier te zijn en dat die eigenlijk alleen maar bezig is met zichzelf zijn op een hele natuurlijke en onbewuste manier.
00:03:46
Maar ik heb gewoon geen zin om telkens te moeten legitimeren dat ik dingen liever doe op gevoel en dat ik daarom steeds meer op zoek ben naar kennis. Ik heb met superveel mensen gepraat en ik heb allemaal mensen uitgenodigd op de koffie en ik heb allemaal verzoeken uitstaan om met mensen te praten. Gewoon om te zien of ze me iets kunnen vertellen waar ik én professioneel wat aan heb en wat qua kennis heel goed voor me kan zijn. Wat qua ontwikkeling me vooruit kan helpen.
00:04:11
Maar ik merk ook op de momenten dat ik met ze praat dat het me voornamelijk gaat om het gevoel dat ze me overbrengen, om de passie waarmee ze dingen vertellen en dat ik eigenlijk ook op zoek ben naar een punt in mijn leven waarop ik precies hetzelfde kan doen en ik denk eerlijk gezegd dat dat een punt is dat ik niet hier zal bereiken. Wat ergens heel vreemd is, natuurlijk.
Nu je mij een hele poos hebt horen praten, ben ik benieuwd naar jouw tegengeluid. Ik hoor graag van je in de berichten hieronder.
Veel succes,
veel liefs,
Vany