Tussen jou en m(e)ij: Wat wil je zijn?

Tussenjouenmeij wat wil je zijn 02 EdivaniaLopes.nl

“Wat wil ik zijn?” is een lastige vraag om te beantwoorden in een tijd waarin de wereld aan je voeten ligt. We hebben allemaal nog nooit zoveel mogelijkheden gehad als nu. Maar wat doe je ermee?

Verspilde potentie
Als je iemand vraagt wat hij of zij voor de rest van zijn of haar leven zou willen doen, is het antwoord bijna altijd “iets waar ik van hou”. Dit is een vrijheid die onze ouders en grootouders niet hadden. Door de komst van het internet en door verregaande technologische ontwikkelingen zijn er namelijk ontzettend veel carrières bijgekomen. Je wordt tegenwoordig niet meer dokter, advocaat of leraar; je wordt alles wat je kunt bedenken. Bestaat de functie die jij wilt niet? Maak hem. De mogelijkheden zijn eindeloos. Dit betekent echter ook dat de druk van de maatschappij op pas afgestudeerden een stuk groter is dan voorheen.

Waar ik eerst altijd te horen kreeg dat ik mijn best moest doen op school, goede cijfers moest halen en een van de drie bovenstaande banen moest kiezen, wordt me nu af en toe zelfs gevraagd waarom ik mijn kat niet film om er inkomsten mee te genereren. Dit klinkt vrij amusant en is het ook tot op zekere hoogte, maar de houding die erachter zit is er een die me niet aanstaat. Het impliceert dat ik alles zou kunnen doen met mijn leven, dat ik alles om kan zetten in geld en dat ik gewoon te lui of laks ben om dat in gang te zetten. Het wordt je zo ontzettend kwalijk genomen dat je niet de vruchten plukt van “het grote digitale tijdperk” dat je bijna (soms daadwerkelijk) het gevoel krijgt dat je het simpelweg niet goed doet.

Het voelt dus alsof je veel meer hebt om je door te navigeren dan waar je sinds kleins af aan op voorbereid bent. Ik kan inderdaad alles worden wat ik wil. Het probleem is, ten eerste, dat ik niet alles wíl worden en ten tweede dat ik niet weet waar ik zou moeten beginnen. Is het me dus eindelijk gelukt om uit te vogelen wat ik wil doen — en valt dit binnen een van die nieuwe eindeloze mogelijkheden — dan moet ik een proces in gang zetten om mezelf te leren hoe ik dat moet bereiken. Je wordt namelijk niet opgeleid tot een Deligracy of Lavendaire of Alex Ikonn. Opleidingen maken functionerende onderdelen van grote machines. Als je ervoor kiest dit niet te zijn, moet je jezelf helemaal opnieuw opbouwen. Je moet onderin beginnen en jezelf en je omgeving vormen naar de ambities en passies die je hebt. Dan — en echt alleen dan — zijn de mogelijkheden eindeloos.

Zijn versus functioneren
Maar goed, deze week gingen we uitvogelen wat we willen zijn. Het eerste wat ik hierover kan zeggen is dat wat je wilt zijn niet per se hetgeen is waar je geld mee zult verdienen. Dit is iets wat ik met veel moeite heb moeten accepteren. Ik denk dat dat ligt aan het feit dat de vraag “wat wil je zijn?” altijd gesteld wordt met de verwachting dat iemand één beroep opnoemt. Dit zal dan je “ding” moeten zijn. Je zult dit voor de rest van je leven doen, je zult je geld ermee verdienen en je leven erdoor kunnen inrichten hoe je wilt. Het zal iets zijn wat je in ieder geval leuk vindt en als je ervan houdt is dat helemaal mooi meegenomen.

Het onderscheiden van jezelf van de functie die je uitvoert is echter ontzettend belangrijk om uit te kunnen vogelen wat je nou écht wilt. Je voelt je zo makkelijk onder druk gezet om een beroep op te noemen waar je wellicht niet van houdt, maar waarvan je het niet erg vindt om het voor de rest van je leven uit te moeten voeren. Waarmee ik niet wil zeggen dat je, zolang je je droombaan niet gevonden hebt (mocht je in die fase zijn), er in ieder geval naar zou moeten streven iets te vinden waarvan je het niet erg zou vinden om het de rest van je leven te doen. Je wilt namlijk wel zo gelukkig mogelijk wilt zijn totdat je die schatkist van geluk gevonden hebt. Toch?

Ikigai
Hoe kom je er echter achter wat je wilt doen? Een tijdje geleden kreeg ik een plaatje te zien van het Japanse concept Ikigai. Simpel gezegd is je Ikigai je bestaansreden; het is je levensmissie. Met behulp van vier vragen wordt geprobeerd een middenweg te vinden die je vertelt wat het is dat je voor de rest van je leven zou moeten doen. De vragen zijn als volgt:

  1. Waar hou ik van?
  2. Waar ben ik goed in?
  3. Wat heeft de wereld nodig?
  4. Waar kan ik geld mee verdienen?

Het idee is om eerlijk alle vragen te beantwoorden en vervolgens patronen te herkennen. Als jij bijvoorbeeld houdt van lezen (1) en je bent goed in schrijven (2), zou je kunnen schrijven over maatschappelijke ontwikkelingen (3) en als journalist (4) aan de slag kunnen gaan. Dit is een heel simpel voorbeeld, maar ik denk dat je het zo wel snapt. Ik heb zelf geprobeerd de oefening te doen en ik vond het ontzettend lastig om eerlijk te zijn. Vooral de vragen waar ik goed in ben en wat de wereld nodig heeft vond ik lastig te beantwoorden, omdat het je dwingt om én naar jezelf te kijken én om verantwoordelijkheid te nemen voor wat je zult achterlaten in de wereld. Ten eerste zijn het niet gewend om onszelf te prijzen om dingen, dan worden we arrogant of ijdel genoemd, terwijl het eigenlijk ontzettend nuttig is om te weten waar je goed in bent. Je leert jezelf zo beter kennen en het zorgt ervoor dat je makkelijker dingen kunt uitvogelen, zoals wat je wilt, omdat je een goede basis hebt; je kent jezelf. Ten tweede is het heel moeilijk om stil te staan bij de impact die de dingen die je doet hebben op de wereld.

Zelf heb ik de oefening in een van mijn schrijfboekjes gedaan, maar dat zal ik hier niet delen. Voornamelijk omdat ik er nog niet uit ben en het helemaal in m’n eentje uit wil vogelen voor ik het deel — als ik het al deel. Als je me vraagt wat ik voor de rest van mijn leven wil doen, zal het antwoord daarop altijd schrijven zijn. Vraag je me wat ik zijn wil, dan krijg je me wel een tijdje aan het denken. Ik hou van zoveel uiteenlopende dingen dat het lastig voor me is om mijn Ikigai aan te wijzen. Waarschijnlijk heb ik meerdere Ikigai — ik denk ook best dat je Ikigai gedurende je leven kan veranderen, je zult immers niet altijd dezelfde dingen willen. Mocht jij deze oefening doen en merken dat je er toch wel wat meer tijd voor nodig hebt, dan weet je in ieder geval dat je niet alleen bent.

Voor een uitgebreidere uitleg van het concept Ikigai kun je het onderstaande filmpje bekijken:

Mocht je hier wat aan gehad hebben, maak dan alsjeblieft gebruik van de kekke sociale knopjes die ik onderin toegevoegd heb zodat een ander er ook iets aan kan hebben.

Tot volgende week!

Veel liefs,

Vany

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *