Soms word je wakker en voel je het zitten.

Een zwart gat waar de avond van tevoren je hart nog zat.

Tussen je dromen en worstelingen met je dekens

heen, heeft het zich naar binnen weten te

wurmen en zodra je wakker wordt slaat

de paniek toe. En je weet niet wie je

bent en wat je moet doen en of het allemaal

wel echt is, of dit inderdaad je leven is.

Het antwoord daarop is echter altijd

“ja”. Het spijt me.